Een mestvergister werkt als verlengde van het spijsverteringskanaal van een koe. De onverteerde deeltjes in mest worden verder afgebroken. De energie daaruit wordt benut bij een vergister en de mineralen in de vergiste mest (digestaat) worden sneller toegankelijk voor het gewas. Mest bevat snelwerkende ammoniakale stikstof en trager werkende organische stikstof. Vergisting voegt geen stikstof toe.
- Emissie op de boerderij
Vergisting kan juist een positief effect hebben op de emissies op de boerderij. Doordat mestvergisting het beste werkt bij verse mest, stimuleert dit stalaanpassingen en een mestmanagement waarbij de mest zo vers mogelijk in de gasdichte vergister wordt gebracht. Daardoor is er minder mest in aanraking met de buitenlucht en is de periode van contact korter. Beiden verlagen de stalemissies. - Emissies bij uitrijden
Ook wordt mestvergisting bij moderne systemen gecombineerd met een nabehandeling van het digestaat. Hierbij wordt het ammoniakale deel van de stikstof voor een groot deel uit het digestaat gestript, waarna dit gebonden wordt in een ammoniumzout. Bij bemesting met deze meststof, vindt geen ammoniakemissie plaats en kunnen aanzienlijke verbeteringen worden behaald in de emissie bij aanwending.
Gemeenten kunnen in het bestemmingsplan bepalingen opnemen die ervoor zorgt dat de stikstofuitstoot door mestvergisting niet toeneemt of zelfs vermindert. - Emissies over de gehele keten
Door dagelijkse afvoer van de mest uit de stal en vergisting in combinatie met stikstofstrippen kan volgens een recente WUR-studie over de gehele keten van stal tot akker de stikstofemissie met 40 – 60% worden teruggebracht.
