Dat klopt deels. Als het gaat om opbouw van organische stof in de bodem, wordt gekeken naar effectieve organische stof (EOS). Dat is het organische materiaal dat niet binnen 1 jaar verteerd. De EOS verandert niet door vergisting. De bacteriën in de vergister breken de gemakkelijk verteerbare organische stof af. Deze organische stof was anders snel na bemesting op het land door het bodemleven afgebroken. Bij ‘gewone mest’ gaat het om circa 20% van de organische stof. Als je een boerderijvergister hebt, en daar geen co-producten aan toevoegt, zal er dus iets minder organische stof in het digestaat zitten, dan in de ingaande mest. Voor de bemesting van grasland, zal dit waarschijnlijk een licht positief effect hebben op de opbrengst, omdat de mineralen sneller beschikbaar komen.
Wel is een deel van het snel verteerbare ‘eten’ voor het bodemleven al weg, wat in theorie slecht kan zijn voor het bodemleven. Langdurige proeven met digestaat op een onderzoek boerderij van Wageningen University laten echter geen negatieve effecten (volgens mij zelfs juist positieve effecten) zien. Ook een Belgisch onderzoek naar bodemleven, liet geen verschillen zien bij DNA-analyses van het bodemleven, waarbij onder andere mest, compost en digestaat zijn vergeleken.
